Την περασµένη Πέµπτη 21 Οκτωβρίου 2010, ο Αρειος Πάγος ακυρώνοντας την απόφαση του έκτακτου στρατοδικείου (15 Νοεµβρίου 1922) στην περίφηµη “δίκη των έξ” έκρινε αθώους τους εκτελεσθέντες και έπαυσε οριστικά- λόγω παραγραφής- την ποινική δίωξη για εσχάτη προδοσία που οδήγησε τους Χατζανέστη, Γούναρη, Στράτο, Πρωτοπαπαδάκη, Μπαλτατζή και Θεοτόκη στο εκτελεστικό απόσπασµα. Το Ανώτατο Δικαστήριο κατέληξε στην εν λόγω απόφαση αξιολογώντας ως βάσιµα τα στοιχεία που προσκόµισε στη Δικαιοσύνη ο Μιχάλης Πρωτοπαπαδάκης, εγγονός του πρώην πρωθυπουργού Πέτρου Πρωτοπαπαδάκη.
Η αναµόχλευση ενός τόσο σηµαντικού ζητήµατος, εκτός από ανεπίκαιρη είναι και ατυχής διότι επιφέρει συγκλονιστικές συνέπειες:
Πρώτον, για να επαναληφθεί µια δίκη “πρός αποκατάσταση αδικιών” πρέπει να επανεκτιµηθούν τα ίδια αποδεικτικά στοιχεία (και ενδεχοµένως η συµπλήρωση τους µε νέα) ώστε να να υπεισέλθει ο σηµερινός δικαστής στη θέση του προηγουµένου και να διορθώσει τυχόν λάθη του. Στην προκειµένη περίπτωση, κάτι τέτοιο δεν έγινε.
Κατά την άποψη της µειοψηφίας η αίτηση θα έπρεπε να απορριφθεί καθώς δεν υπάρχουν ούτε τα πρακτικά της δίκης ούτε, πολύ περισσότερο, µάρτυρες εν ζωή ώστε να καταστεί δυνατή η επανεξέταση της υπόθεσης.
Δεύτερον, η Δικαιοσύνη επιχειρεί να ξαναγράψει ένα τόσο σηµαντικό κεφάλαιο της ιστορίας στα δικαστήρια. Η λαϊκή ετυµηγορία έκρινε ενόχους τους κατηγορουµένους πριν από την απόφαση του στρατοδικείου. Σχεδόν εννέα δεκαετίες µετά ενώ εξακολουθεί να τους θεωρεί υπαίτιους της γενοκτονίας των Ελλήνων της Ανατολής, η αποµακρυσµένη εποπτεία του ζητήµατος πετυχαίνει µόνο να µειώσει την σηµασία της Μικρασιατικής Καταστροφής.
Τρίτον και σηµαντικότερο, η αθώωση των έξ δηλώνει ευθαρσώς και απροκάλυπτα ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχει καµία πολιτική ευθύνη και κανείς πολιτικός δεν θα κληθεί ποτέ να λογοδοτήσει για τις πράξεις του, πόσω µάλλον να τιµωρηθεί.
Σαν σύµπτωση, η σχετική υπόθεση έρχεται να συµπληρώσει τον νόµο περί “ευθύνης υπουργών” και να µας πεί ότι ακόµα και το βαρύτερο έγκληµα, όπως µια εθνική καταστροφή, στην Ελλάδα µένει ατιµώρητο, προφανώς διότι θεωρείται αυτονόητο ο πολιτικός να έχει “αγνές προθέσεις” άσχετα από το αποτέλεσµα.
Η απόφαση του Αρείου Πάγου θεωρούµε ότι πλήττει την εύθραυστη δηµοκρατία µας και στέλνει ένα ηχηρό µήνυµα, ότι στηρίζει την πολιτική ασυδοσία. Η Ελλάδα ζει σήµερα µια δεύτερη µεγάλη καταστροφή, οικοµικής φύσης. Οι συνέπειες της, υποθηκεύουν το µέλλον της, καθώς δεν υπάρχουν πόροι για ανάπτυξη, για την Παιδεία για τις επενδύσεις, για άµυνα, δεν υπάρχει ούτε καν αξιοπρέπεια απέναντι στους Ευρωπαίους εταίρους µας, στους γείτονες µας και στο παγκόσµιο στερέωµα. Ο Άρειος Πάγος ουσιαστικά κλείνει προκαταβολικά και αυτή την υπόθεση, των υπαιτίων της
οικονοµικής µας καταστροφής.
πηγη:koinonoropion.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου